Bielsk Podlaski
Testimony of Simcha Tepperman and Leizer Davidowicz

The following is a post-edited machine translation (Yiddish to English) of the Collective Testimony of Simcha (Burstein) Tepperman and Leizer Davidowicz regarding the experiences of the Jews of Bielsk-Podlaski, given on October 24, 1946. Their testimony describes the period from the German occupation to the creation and liquidation of the Bielsk Podlaski ghetto. Scanned images of the testimony are available on Yad Vashem's website. If you read Yiddish and are able to identify corrections for this translation, please email the coordinator.


[Page 1]
The Martyrology Path of Bielsk Podlaski Jews

Written by Simcha Burstein, teacher from Kleschchel.
Survived the period of occupation in the forest.
Witnesses: Simcha Sheferman and Leiser Davidovich - both survivors of the Auschwitz camp

On November 15, 1946, it will be four years since the German murderers implemented their anti-Semitic plan, which culminated in the complete liquidation of the Bielsk ghetto. With this tragic day, the brutal work of the Hitlerites in dragging out about 6,000 living Jewish souls from their old homes and throwing them into the crematoria of Treblinka, Majdanek, and Auschwitz is completed. From that day on - Bielsk Podlaski became clean of Jews.

The city of Bielsk Podlaski is located in the Bialystok district. Until the German occupation it had a nice community of Jews, which consisted of a large number of intelligentsia, merchants, craftsmen, and workers. On June 22, 1941, the day of the attack by the German imperialists on the Soviet Union, there was a terrible break in the normal life of the Bielsk Jewish population.

The thought that the German murderers, due to the proximity of the border, would enter the city in droves - gave a shiver and cut every Jewish heart with fear.

Right on the first day of the attack, the Hitlerites began to bombard the city, as a result of which there were immediate victims: Mrs. Berezinski (Babke's daughter), Fige Kaplansky, Masha Getirman and Haya Kons a 9-year-old boy.

On Tuesday, June 24, at 3 o'clock in the morning, the first German military divisions broke into Bielsk. The appearance of the wild Hitlerites cast a bitter blackness on the Bielsk Jews and a sharp pain cut their souls. And even in the first hours, the Hitlerites began to show what they could do.

They caught a random, passing Jew, Liebche Bagatsken (glazier) who was carrying some products in a bag and placed him in the center of the city and shot him. At the same time, the mobs started raiding the Jewish houses and taking everything they could find.

They took men and women and forced them to do various physical jobs, but the Nazis were not satisfied only with the physical oppression, they wanted to lower the Jews mentally as well. For example, they took a group of Jewish workers, wrote them on the stars in large numbers, and in such a situation they had to carry out their mission.

As a temporary mayor in the city, a certain Pole of the local population, Herman, who held the same post in Bielsk until 1939, was appointed. The aforementioned mayor did not show any special anti-Semitism and as far as possible he implemented the Nuremberg laws within certain limits. It is worth mentioning that in 1943, Hermann was captured by the Germans along with a group of Poles during an action that was carried out on the Polish intelligence in Bielsk.

[Page 2]

Today, an old trio from Hitler's army can be named: the temporary commander of the German auxiliary police, a certain Lieanchik, as well as a certain Jacob Schultz and Radividielovich. All those mentioned above were Poles from the local population, they were all in close contact with the Germans and helped spread Hitler's law in the city. They took an active part in driving Germans over Jewish houses and robbing their possessions, and they didn't give a damn.

In the meantime, a civilian German government headed by Landrum Brash, who turned out to be an outspoken anti-Semite, came to Bielsk. The newly arrived mayor was also far from humanism. The goal of the new Hitlerite clique was the complete physical and spiritual oppression of the Jewish population. In short order, 30 people from the intelligentsia and wealthy class were arrested, among whom the following persons were found: Aharon Lievart (butcher) with his son, Menashe Chrablowsky (teacher), the brothers Talie and Meir Kaplansky (merchants), the brothers Herschel and Sheike Kam (merchants). Shalom Schwartz (bookkeeper), Zhama Ranietsky(Bookkeeper). Joseph Katz (gymnasium teacher), Zeller (teacher). Aharon-Nissen Kamenietzky (teacher), Walchik (teacher). Meir-Eli Guterman (Secretary of the Congregation). Schlossberg (Economist). Yosef Mashurr (poet). Alter Muzikant (bureaucrat), Jonas Weinstein (lawyer). Leib Shibman (merchant), Jacob Berezinski (merchant). Giel Leizer (17 years old).  Landon Isaac (17 years old). Shmuel Levin, etc.

All 30 men were taken by the murderers to an undisclosed location and according to the received information, they were killed.

At the same time, several anti-Semitic laws were issued in the city. For example:
 
1. All Jews must wear the mark of shame.
2. Jews are not allowed to pass through the gates
3. It is forbidden for Jews to greet Germans.
4. Jews must not live with Christians under one roof.
5. All Jews between the ages of 14 and 60, both men and women, must go to physical hard work every day, such as building houses, fencing, etc.

But the Hitlerites are not satisfied with this, they strive as far as possible to drain the juice out of the bones of their victims. At that time a contribution of 2 ˝ kg of gold, 5 kilos of silver, and a large sum of money was imposed on the Jewish population. All of this had to be done within a few hours, for failure to complete the task within the specified time, a certain number of people were to be shot.

It goes without saying that the contribution was accepted with all the "German precision." People gave up the last bit of poverty in order to save themselves from death.

The Hitlerites began to look into the Jewish shrines, at the same time it is strictly forbidden for Jews to pray. All the books which have not been destroyed by the Jews – are to be burned.

Coincidentally, the butcher Shmuel Katz was once detained as he went to pray for freedom with his tallit hidden. The German beasts then ordered the butcher to make a fire and burn the tallit. After that, he was given a few good blows and warned that as soon as he was found again with such a "crime" - he would be severely punished.

At the beginning of September 1941, a second contribution was imposed on the Jewish population in the same size as the first. The contribution could not be completed in the specified time, because it is simply difficult to collect such a colossal amount of money and gold. A panic arose in the city, due to the fear of victims, but only then did the big intervention succeed in extending the time of the contribution to 1 day later. After great and difficult efforts on the part of each individual people, the contribution was completed.

[Page 3]

On September 20, 1941, the Jewish population of Bielsk was again roused by new arrests in the city, this time 12 Jews were arrested by the Gestapo, which were immediately shot in the forest (3 km from the city), where they were immediately buried. Among the victims were found the following persons: Moshe Piatek (tailor). Yitzhak Vrane (painter), Meir Kochitzky (shoemaker), Leizer Yashinovsky (shooter), Kestin (staller), Walman (foreman), Gorevitch (bureaucrat), Mrs. Rachel Lazovsky, Muzikant (bureaucrat) etc.

Only in the autumn of 1945, were all 12 men exhumed by the survivors of the invasion and brought to the Jewish cemetery to the grave of Israel.

In the spring of 1942, according to the order of the mayor, the Jewish population in Bielsk is closed in a ghetto. It is worth noting that the work and cost of building the fence of the ghetto was required of the Jews themselves. The work was carried out at the appointed time and around that time the Jews had to build the "death boxes" for themselves. After the closing of the ghetto, of course the Jewish situation worsened in all areas and especially economically, but still, as much as possible, products of first use are illegally brought into the ghetto, in order to sustain the starving souls.

At the beginning of the autumn of 1942, according to the order of the SS, just like everywhere, all the fodder of the Jewish population is confiscated. They are threatened with death for not giving up and hiding what they have.

This is how the Jews of Bielsk went through the entire martyrology path, which was marked by the German clique to the tragic-horrific day, which is called - liquidation.

On Monday the 2nd of November 1942, at 5 a.m., the Bielsk ghetto was closed by the SS, who were called National Socialists. They immediately opened fire in the direction of the ghetto, as a result of which, Shlomo Kahn and Kaddish (bearer) fell dead immediately. A great panic arose among the Jewish population. People tried to escape from the ghetto and wanted to save themselves from death. The Germans, however, together with the Ukrainians, opened a shooting gallery on the fleeing and immediately the following victims fell: Yankel Reibert, Velvel Kreiberg, Yudel Lievartovsky, the brothers of Drohiczyn Impet with their sister and others.

The Germans threw the victims into the ghetto, where they were buried on the spot.

From that day, the systematic liquidation of the Bielsk ghetto began, which lasted for 2 weeks, until November 15.

At the same time, the Jews were brought to Bielsk from the neighboring towns, which have no railway connection.

On Tuesday, the 3rd of November, the Jews were brought from Orla. On Wednesday, November 4, the Jews of Bocki and Nareve, and on Thursday, November 5, the Jews of Bransk.

Every day, transports of 1,000 Jews left Bielsk by train, first to Bialystok and from there to their last journey... Treblinka. On Friday, the 6th of November, 48 Jews, shoemakers and tailors, who were employed in the German company "Benz," together with their families, were taken to the Bialystok ghetto, where they remained for several months and along with the Jews there went through the whole hell until the complete liquidation of the Bialystok ghetto. On November 14, 1942, the last transport of Jews was sent from Bielsk to the crematoria of Treblinka.

On the same day, the animal beasts took all the sick Jews from the hospital and the children from the orphanage, as well as all the remaining children in the ghetto - they were all brought to one place and shot, where they were immediately buried in one grave.

[Page 4]

Only in the month of May 1946, they were all exhumed by the current Jews of Bielsk and were brought to the grave of Israel in the Jewish cemetery.

Only a few people remained from the Bielsk ghetto - Jews who survived the occupation period in the German labor camps. This is how the 6,000 Bielsk Jewish souls were killed by the German beasts.

Witness

Fr Etauculant

For the chairman of the historical commission Mr. M.T. Urek



Source: Collective testimony of Simcha Tepperman and Leizer Davidowicz regarding the experiences of the Jews of Bielsk-Podlaski.  Yad Vashem Archives (YVA), Item ID 3714443, Record Group M.11 - The Bialystok Ghetto Underground Archive (Mersik-Tenenbaum Archive), File Number 304. Used in accordance with Yad Vashem's Terms and Conditions.

Retrieved on: March 12, 2023


  Polish - Polski

  Świadectwo Simchy Teppermana i Leizera Davidowicza

Poniżej znajduje się maszynowe tłumaczenie (z języka jidysz na język polski) zeznań Simchy Teppermana i Leizera Dawidowicza, złożonych 24 października 1946 r. Ich zeznania opisują okres od okupacji niemieckiej do utworzenia i likwidacji getta w Bielsku Podlaskim. Kopie zeznań są dostępne na stronie internetowej Yad Vashem. Jeśli czytasz w języku jidysz i jesteś w stanie zidentyfikować poprawki w tym tłumaczeniu, wyślij wiadomość e-mail do koordynatora.
Męczeństwo Żydów bielskich na Podlasiu

Napisane przez Simchę Burstein, nauczycielkę z Kleschchel. Przeżył okres okupacji w lesie.

Świadkowie: Simcha Sheferman i Leiser Davidovich - obaj ocaleni z obozu Auschwitz

15 listopada 1946 roku miną cztery lata od realizacji przez niemieckich morderców antysemickiego planu, którego kulminacją była całkowita likwidacja bielskiego getta. W tym tragicznym dniu brutalna praca nazistów zakończyła się wyciągnięciem około 6000 żywych dusz żydowskich z ich starych domów i wrzuceniem ich do krematoriów w Treblince, Majdanku i Oświęcimiu. Od tego dnia Bielsk Podlaski był wolny od Żydów.

Miasto Bielsk Podlaski położone jest w powiecie białostockim. Do okupacji niemieckiej istniała tu sympatyczna gmina żydowska, na którą składała się liczna inteligencja, kupcy, rzemieślnicy i robotnicy. 22 czerwca 1941 r., w dniu ataku imperialistów niemieckich na Związek Sowiecki, nastąpiła straszna przerwa w normalnym życiu bielskiej ludności żydowskiej.

Myśl, że niemieccy mordercy, ze względu na bliskość granicy, masowo wejdą do miasta, przyprawiała o dreszcze i przerażała każde żydowskie serce.
Już pierwszego dnia naziści rozpoczęli bombardowanie miasta, w wyniku czego bezpośrednio padły ofiary: pani Berezinska (córka Babkego), Fige Kaplansky, Masza Getirman i 9-letni chłopiec Haja Kons.

We wtorek 24 czerwca o godzinie 3 nad ranem do Bielska wkroczyły pierwsze niemieckie dywizje wojskowe. Przybycie dzikich nazistów rzuciło na bielskich Żydów gorzki mrok, a ich dusze przeszył ostry ból. I już w pierwszych godzinach naziści zaczęli pokazywać, do czego są zdolni.
Złapali przypadkowo przechodzącego Żyda, Liebche Bagatsken (szklarz), który niósł jakieś produkty w torbie, umieścili go w centrum miasta i zastrzelili. W tym samym czasie tłum zaczął napadać na żydowskie domy i zabierać wszystko, co się dało.

Zabierali mężczyzn i kobiety i zmuszali ich do różnych prac fizycznych, ale hitlerowcy nie tylko zadowalali się fizycznym uciskiem, ale chcieli też upokorzyć Żydów psychicznie. Na przykład wzięli grupę żydowskich robotników, wypisali ich masowo na gwiazdach iw takiej sytuacji musieli wykonać swoją misję.

Tymczasowym burmistrzem miasta został Polak z miejscowej ludności Herman, który tę funkcję sprawował w Bielsku do 1939 r. Wspomniany burmistrz nie przejawiał szczególnego antysemityzmu i w miarę możliwości realizował ustawę norymberską Prawa w pewnych granicach. Warto wspomnieć, że w 1943 roku Hermann wraz z grupą Polaków został schwytany przez Niemców podczas akcji prowadzonej przeciwko polskiemu wywiadowi w Bielsku.

[Strona 2]

Dziś można wymienić starą trójkę z armii hitlerowskiej: tymczasowego dowódcę niemieckiej policji pomocniczej, niejakiego Lianczyka, a także niejakiego Jakuba Schultza i Radiwidielowicza. Wszyscy wymienieni byli Polakami z miejscowej ludności, wszyscy pozostawali w bliskich kontaktach z Niemcami i przyczynili się do szerzenia w mieście prawa hitlerowskiego. Brali czynny udział we wprowadzaniu Niemców do żydowskich domów i grabieży ich mienia i nic ich to nie obchodziło.

W międzyczasie do Bielska przybył cywilny rząd niemiecki na czele z Landrumem Brashem, który okazał się zdeklarowanym antysemitą. Nowo przybyły burmistrz był też daleki od humanizmu. Celem nowej kliki Hitlera był całkowity fizyczny i duchowy ucisk ludności żydowskiej. W krótkim czasie aresztowano 30 osób z inteligencji i klasy zamożnej, wśród których znaleźli się: Aharon Lievart (rzeźnik) z synem, Menasze Chrablowski (nauczyciel), bracia Talie i Meir Kaplansky (kupcy), bracia Herschel i Sheike Kam (kupcy). Shalom Schwartz (księgowy), Zhama Ranietsky (księgowy). Joseph Katz (nauczyciel gimnazjum), Zeller (nauczyciel). Aharon-Nissen Kamenietzky (nauczyciel), Walczik (nauczyciel). Meir-Eli Guterman (sekretarz Kongregacji). Schlossberg (ekonomista). Josef Mashurr (poeta). Alter Muzikant (biurokrata), Jonas Weinstein (prawnik). Szibman (kupiec), Jakub Berezinski (kupiec). Gil Leizer (17 lat). Landon Isaac (17 lat). Szmul Lewin itp.

Wszystkich 30 mężczyzn mordercy wywieźli w nieznane miejsce i zgodnie z otrzymanymi informacjami zostali zabici.

W tym samym czasie w mieście uchwalono kilka ustaw antysemickich. Na przykład: 1. Wszyscy Żydzi muszą nosić Znak Wstydu. 2. Żydom nie wolno wchodzić do bram. 3. Żydom zabrania się pozdrawiać Niemców. 4. Żydzi nie mogą mieszkać z chrześcijanami pod jednym dachem. 5. Wszyscy Żydzi w wieku od 14 do 60 lat, zarówno mężczyźni, jak i kobiety, muszą codziennie wykonywać ciężką pracę fizyczną, taką jak budowa domów, płotów itp.

Ale naziści nie są z tego zadowoleni, starają się jak najdalej wyssać sok z kości swoich ofiar. Na ludność żydowską nałożono wówczas kontrybucję w wysokości 2 1/2 kg złota, 5 kg srebra oraz dużą sumę pieniędzy. Wszystko to musiało nastąpić w ciągu kilku godzin, w przeciwnym razie trzeba było rozstrzelać określoną liczbę osób.

Jest rzeczą oczywistą, że wkład został przyjęty z całą „niemiecką precyzją”. Ludzie oddali ostatnią odrobinę ubóstwa, aby uchronić się przed śmiercią.

Naziści zaczęli zaglądać do żydowskich świątyń, a modlenie się Żydów było surowo zabronione. Wszystkie książki, które nie zostały zniszczone przez Żydów, mają zostać spalone.

Tak się złożyło, że rzeźnik Szmuel Katz został kiedyś zatrzymany, gdy szedł modlić się o wolność z ukrytym tałesem. Niemieckie bestie kazały rzeźnikowi rozpalić ogień i spalić tałes. Potem otrzymał kilka mocnych ciosów i ostrzeżono go, że jak tylko zostanie ponownie przyłapany na takiej "zbrodni" - zostanie surowo ukarany.

Na początku września 1941 r. nałożono na ludność żydowską drugą kontrybucję w takiej samej wysokości jak pierwsza. Wkład nie mógł zostać zrealizowany w określonym czasie, ponieważ zebranie tak kolosalnej kwoty pieniędzy i złota jest po prostu trudne. W mieście wybuchła panika w obawie przed ofiarami, ale dopiero wtedy poważna interwencja zdołała wydłużyć czas płatności do 1 dnia później. Po wielkich i trudnych staraniach wielu osób zbiórka została zakończona.

[Strona 3]

20 września 1941 r. żydowską ludność Bielska ponownie obudziły nowe aresztowania w mieście, tym razem gestapo aresztowało 12 Żydów, których natychmiast rozstrzelano w lesie (3 km od miasta), gdzie zostali natychmiast zakopani. Wśród ofiar znaleźli się: Mosze Piątek (krawiec). Yitzhak Vrane (malarz), Meir Kochitzky (szewc), Leizer Yashinovsky (strzelec), Kestin (staler), Walman (brygadzista), Gorevitch (biurokrata), pani Rachel Lazovsky, Muzikant (biurokrata) itp.

Dopiero jesienią 1945 r. wszystkich 12 mężczyzn zostało ekshumowanych przez ocalałych z inwazji i przywiezionych na cmentarz żydowski do grobu Izraela.

Wiosną 1942 r. na polecenie burmistrza ludność żydowska Bielska zostaje zamknięta w getcie. Warto zaznaczyć, że robocizny i kosztów budowy ogrodzenia getta wymagano od samych Żydów. Prace wykonano w wyznaczonym czasie i mniej więcej w tym czasie Żydzi musieli zbudować dla siebie „pudła śmierci”. Po zamknięciu getta sytuacja Żydów pogorszyła się pod każdym względem, zwłaszcza ekonomicznie, ale nadal w miarę możliwości nielegalnie sprowadzano do getta artykuły pierwszej potrzeby dla głodujących dusz.

Na początku jesieni 1942 r. na rozkaz SS, jak wszędzie, zostaje skonfiskowana cała żywność ludności żydowskiej. Groziła im śmierć za to, że się nie poddali i ukrywali to, co mieli.

W ten sposób bielscy Żydzi przeszli całą drogę martyrologii, którą wytyczyła klika niemiecka, aż do tragicznego i przerażającego dnia, który nazywa się - likwidacją.

W poniedziałek 2 listopada 1942 r. o godzinie 5 rano getto w Bielsku zostało zamknięte przez SS, nazywanych narodowymi socjalistami. Natychmiast otworzyli ogień w kierunku getta, w wyniku czego Szlomo Kahn i kadisz (nosiciel) zostali natychmiast zabici. Wśród ludności żydowskiej wybuchła wielka panika. Ludzie próbowali uciec z getta i chcieli ratować się przed śmiercią. Niemcy jednak wspólnie z Ukraińcami otworzyli strzelnicę dla uciekających i od razu padli następujące ofiary: Jankiel Reibert, Velvel Kreiberg, Judel Lievartovsky, bracia Impet z Drohiczyna z siostrą i inni.

Niemcy wrzucili ofiary do getta, gdzie zostali na miejscu zakopani.

Od tego dnia rozpoczęła się systematyczna likwidacja bielskiego getta, która trwała dwa tygodnie, do 15 listopada.

W tym samym czasie sprowadzano do Bielska Żydów z okolicznych miejscowości, które nie miały połączenia kolejowego.

We wtorek 3 listopada przywieziono Żydów z Orli. W środę 4 listopada Żydzi z Bockie i Narew, aw czwartek 5 listopada Żydzi z Brańska.

Każdego dnia pociągami wyjeżdżały z Bielska transporty liczące 1000 Żydów, najpierw do Białegostoku, a stamtąd do ostatniej podróży... Treblinki. W piątek 6 listopada 48 Żydów, szewców i krawców zatrudnionych w niemieckiej firmie „Benz” wraz z rodzinami zostało wywiezionych do getta w Białymstoku, gdzie przebywali przez kilka miesięcy i razem z Żydami przeszli przez piekło aż do śmierci. całkowita likwidacja getta w Białymstoku. 14 listopada 1942 r. wysłano ostatni transport Żydów z Bielska do krematoriów w Treblince.

Tego samego dnia zwierzęce bestie zabrały wszystkich chorych Żydów ze szpitala i dzieci z sierocińca, a także wszystkie inne dzieci z getta - wszystkich sprowadzono na jedno miejsce i rozstrzelano, gdzie natychmiast pochowano w jednym grób.

[Strona 4]

Dopiero w maju 1946 r. zostali ekshumowani przez ocalałych bielskich Żydów i przywiezieni do grobu Izraela na cmentarzu żydowskim.

Z bielskiego getta pozostało zaledwie kilka osób – Żydów, którzy przeżyli okupację w niemieckich obozach pracy. W ten sposób niemieckie bestie zabiły 6000 bielskich dusz żydowskich.

Świadek

ks. ewakuowany

Dla przewodniczącego komisji historycznej pana M.T. Urka

Źródło: Zeznanie zbiorowe Simchy Teppermana i Leizera Davidowicza o przeżyciach bielskich Żydów. Archiwum Yad Vashem (YVA), ID 3714443, Zespół Akt M.11 - Podziemne Archiwum Getta Białostockiego (Archiwum Mersik-Tenenbaum), teczka 304. Używane zgodnie z Regulaminem Yad Vashem.

[Dostęp 12 marca 2023 r.]

Updated August 8, 2023
Copyright © 2023 Andrew Blumberg

JewishGen Home Page | KehilaLinks Directory

This site is hosted at no cost by JewishGen, Inc., the Home of Jewish Genealogy. If you have been aided in your research by this site and wish to further our mission of preserving our history for future generations, your JewishGen-erosity is greatly appreciated.